“Πολλά θέατρα!!!”
02.11.2013 Του Πάνου Σκουρολιάκου* «Πολλά θέατρα στην Αθήνα, βρε παιδί μου... Μα τι κάνουν όλοι αυτοί;». Κοίτα τώρα βάσανο που σου έχουν οι νοικοκυραίοι... Γιατί να υπάρχουν ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς που επιμένουν να εκφραστούν. Να πασχίζουν να αρθρώσουν λόγο, να υλοποιούν τα όνειρά τους και να συνδιαλέγονται με το κοινό, μέσω μιας παράστασης! Κοίτα που εν τέλει πείστηκαν πως οποιαδήποτε μορφή τέχνης είναι μια δαπανηρή και άχρηστη πολυτέλεια... Ευχαρίστως αποδέχθηκαν την παντελή έλλειψη δημόσιας φροντίδας στο θέατρο, τον κινηματογράφο, τη μουσική, το βιβλίο. Μιας και, ως άχρηστα όλα αυτά, θα πρέπει να εκλείψουν, γιατί βρισκόμαστε σε κρίση! Και όταν οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες και οι μουσικοί πασχίζουν να δημιουργήσουν μέσα από «χαρακώματα» κυριολεκτικά, δηλαδή συναυλίες, παραστάσεις, εκθέσεις σε εναλλακτικούς χώρους ή μέσα από κοινωνικές συλλογικότητες, ενοχλούνται και με αυτό! Δηλαδή με τι θα ήταν ευχαριστημένοι; Με ένα διάταγμα που θα όριζε αυστηρά τον αριθμό των εν λειτουργία θεάτρων, των αναγκαίων παραστάσεων καθώς και των ασχολουμένων με διάφορες σάχλες του τύπου θέατρο, σκηνή, κουλτούρα και τα συμπαρομαρτούντα; Οι γκρινιάρηδες στους οποίους αναφέρομαι συνήθως είναι οι ίδιοι που αποθεώνουν την «ελεύθερη αγορά» και τη μαγική δύναμή της «να καθορίσει τα πάντα». Αυτή η ιδεοληψία τους όμως ισχύει για την υγεία,…