Το υλικό με το οποίο δημιουργούν οι άνθρωποι της τέχνης, και ιδιαιτέρως αυτοί που διακονούν τον γραπτό λόγο, υπάρχει εντός τους

Πολλά είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουν στον πολιτισμό. Περισσότερα εκείνα που πρέπει να οργανωθούν από την αρχή και πολλά επίσης που πρέπει να ενισχυθούν

Αναγκαίες είναι για την Αριστερά θεσμικές παρεμβάσεις που θα μπορέσουν να δώσουν τη δυνατότητα ανάπτυξης του πολιτισμού

Η επιστήμη ανέδειξε τη σπουδαιότητα του, ο άνθρωπος όμως διαπίστωσε βιωματικά τη σημασία του και το έκανε μέρος της πίστης και της λατρείας του. Το «νεαρόν ύδωρ», το τρεχούμενο καθαρό νερό δηλαδή, καθιέρωσε την ονομασία του ως «νερό» κατά τους βυζαντινούς χρόνους, απέναντι στο αρχαιοελληνικό «ύδωρ». Όμως, πριν ακόμα και από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ο άνθρωπος αναγνώρισε τη θεμελιώδη σημασία του για τον αέναο κύκλο της ζωής, έναν κύκλο σαν και αυτόν που ακολουθεί το ίδιο το νερό στη φύση. Την εξάτμισή του δηλαδή και ακολούθως τη συμπύκνωσή του, τη μεταφορά της υγρασίας και, τέλος, την επιστροφή του σαν βροχή, χαλάζι ή χιόνι. Το νερό χρησιμοποιήθηκε ουσιαστικά και συμβολικά για τον καθαρισμό. Του σώματος από την καθημερινή εργασία, της ψυχής από όσα την βασανίζουν και τελικά από όλα όσα θέλει να απαλλαγεί, για όσα θέλει να ξαναγεννήσει. Αναζητώντας οι πρόγονοί μας την αναγέννηση των Θεαινών κατά την αρχαιότητα, βάπτιζαν τα αγάλματά τους στο νερό. Συμβολίζοντας την άμεση σχέση νερού, γονιμοποίησης και γέννησης, η θεά Αφροδίτη, σύμφωνα με τη μυθολογία, αναδύθηκε από τα κύματα. Πανίσχυρος στο δωδεκάθεο ήταν και ο Ποσειδώνας, ενώ η επιστροφή του θεού Απόλλωνα από τη «χώρα των υπερβορείων», όπου ο ήλιος έλαμπε καθ' όλη τη διάρκεια…

Μετά το 1980, οι θεατρολόγοι ερευνητές ασχολήθηκαν συστηματικά με την ιστορία του μελοδράματος, εντοπίζοντας και ερμηνεύοντας την καταγωγή και τη λειτουργία του

Η παντομίμα, είτε ως αυτόνομο θεατρικό είδος είτε ως μέρος της υποκριτικής άσκησης, αποτελεί σημαντικό στοιχείο της σκηνικής πράξης