Μουσικές μεταγραφές
Στα νεότερα χρόνια, με τις τεχνικές δυνατότητες για την καταγραφή εικόνας και ήχου με το βίντεο και την ψηφιακή τεχνολογία, εξέλειπε η ηχητική μόνο καταγραφή Η μεταγραφή καλλιτεχνικού υλικού από έναν χώρο της τέχνης σε άλλον είναι μια πολύ παλιά συνήθεια. Από το σανίδι της σκηνής μεταλλάσσονται έργα τέχνης σε άλλες μορφές κάνοντας έναν νέο κύκλο ζωής. Πριν γίνει εύκολη η καταγραφή της εικόνας, διασώθηκαν ηχητικά πάρα πολλά διαμάντια του θεατρικού λόγου, αλλά και των τραγουδιών και της μουσικής που αποτελούσαν οργανικό μέρος των παραστάσεων. Το είδος της μουσικής και των τραγουδιών αυτών έρχεται από την εποχή της δημιουργίας του νεότερου ελληνικού κράτους. Με τη γέννηση της «ευρωπαϊκής» ελληνικής μουσικής, σε αντιδιαστολή με την παραδοσιακή μουσική και το δημοτικό τραγούδι. Θεατρική τους αφετηρία, το κωμειδύλλιο, που ήταν μια ψεύτικη θεατρική «ελληνικότητα». Είναι οι πρώτες απόπειρες καλλιέπειας της συλλογικής μας εικόνας. Τα ήθη, οι μουσικές, οι συμπεριφορές δεν παρουσιάζονται όπως πραγματικά είναι, αλλά όπως τα ήθελαν οι δημιουργοί τους, επί τω ευρωπαϊκότερον! Απόηχος αυτής της τάσης είναι κάποιες παλιές ελληνικές ταινίες «φουστανέλας», όπου αυτή η καλλιέπεια υπάρχει στον λόγο, στο ντεκόρ, στα ήθη που αναπαριστώνται, ακόμα και στη μουσική. Βλέπουμε να χορεύουν οι ήρωες της ταινίας στο πανηγύρι του χωριού με…