Του Πάνου Σκουρολιάκου* Δεν είναι αποδεκτό να υφαρπάζεται το πνευματικό δικαίωμα ενός ολόκληρου λαού, το οποίο αφορά τον μουσικό πολιτιστικό πλούτο που παράχθηκε και διαμορφώθηκε μέσα από μια εξαιρετικά μακρά ιστορική και δημιουργική διαδικασία Στην πορεία προς ψήφιση από τη Βουλή είναι το νομοσχέδιο για τα Πνευματικά και Συγγενικά Δικαιώματα που ταλανίζει χρόνια τώρα τον κόσμο των δημιουργών και εκτελεστών της μουσικής. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα. Με πλήθος από αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις αλληλοσυγκρουόμενων ομάδων ενδιαφερομένων, καθυστέρησε πολύ να ολοκληρωθεί. Αν τα πράγματα εδώ, που έχουμε να κάνουμε με πνευματικές περιουσίες συγκεκριμένες (δημιουργών με συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο), είναι περίπλοκα, δυσκολεύουν αφάνταστα, όσον αφορά τα δικαιώματα στην περιοχή της παραδοσιακής μουσικής. Ο μέγιστος όγκος του μουσικού υλικού σε αυτήν την περίπτωση, αφορά τραγούδια, σκοπούς και ρυθμούς, που έφτασαν ώς εμάς έπειτα από μακροχρόνιες επεξεργασίες και εξελίξεις δια μέσου των αιώνων! Πράγματι, πρόκειται για συνθέσεις άγνωστων δημιουργών που δέχθηκαν προσθήκες, διασκευές, αλλά και μετατροπές, με αρχικές ρίζες στη βυζαντινή περίοδο, αλλά και στην αρχαιότητα. Κατηγοριοποιούνται, ανάλογα με την περιοχή από όπου προέρχονται και συχνά μοιάζουν με τραγούδια και μουσικές όμορων χωρών αλλά και συγγενικών πολιτισμών. Έχουμε όμως φαινόμενα, σύμφωνα με τα οποία ένα κατά γενική παραδοχή παραδοσιακό τραγούδι, έχει κατοχυρωθεί…

Του Πάνου Σκουρολιάκου* Η αξία της ελληνικής γλώσσας αποτυπώνεται στην ίδια τη δύναμή της. Την ιστορικότητα και διαχρονικότητα. Πρόκειται για μια γλώσσα που μιλιέται αδιαλείπτως εδώ και 40 αιώνες! Επί 28 αιώνες γράφεται με την ίδια γραφή και το ίδιο ελληνικό αλφάβητο, ενώ επί 24 αιώνες γράφεται με την ίδια ορθογραφία, όπως επισημαίνει ο καθηγητής Γλωσσολογίας κ. Γ. Μπαμπινιώτης. Είναι μια ιδέα - πρόταση της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων της Ιταλίας. Και είναι ομολογουμένως μια λαμπρή ιδέα που υιοθετήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση, ήρθε στη Βουλή των Ελλήνων και διά των εργασιών της Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς άρχισαν οι συζητήσεις και επεξεργασίες. Ακολούθως ανέλαβαν τα υπουργεία Εξωτερικών, Εσωτερικών και Παιδείας και αποφασίστηκε να διεκδικηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο η 2α Φεβρουαρίου (ημέρα θανάτου του Διονυσίου Σολωμού) να ορισθεί ως παγκόσμια ημέρα ελληνοφωνίας κατά τα πρότυπα άλλων γλωσσών, όπως της γαλλικής για παράδειγμα. Βεβαίως στην περίπτωση της ελληνικής γλώσσας, το αριθμητικό μέγεθος όσων την ομιλούν δεν είναι μεγάλο. Η Γαλλία και η Αγγλία ως αποικιοκρατικές χώρες άφησαν πίσω τους πολλούς λαούς γαλλόφωνους ή και αγγλόφωνους μετά την απόσυρσή τους από τις πρώην αποικίες τους. Ελληνικά, μιλούν (εκτός Ελλάδας) οι ομογενείς και ολίγοι ξένοι που διδάσκονται τη νέα ελληνική γλώσσα σε όσες πανεπιστημιακές έδρες…

Του Πάνου Σκουρολιάκου* Οι μηδαμινές ευκαιρίες για αξιοπρεπή εργασία και αμοιβή σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη εκτίμησης στην προσωπικότητα και την αξιοσύνη των νέων ανθρώπων αποτελούν την οδυνηρή καθημερινότητα στη χώρα που γέννησε το θέατρο. Το εργασιακό Γκουλάγκ που βιώνουν οι νέοι άνθρωποι στο θέατρο το γνωρίζουμε καλά. Η συνάντηση όμως, βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που ασχολούνται με τον πολιτισμό με μια μεγάλη ομάδα νέων ηθοποιών, σκηνοθετών και συγγραφέων, άφησε άφωνους και τους πιο πληροφορημένους από εμάς. Οι μηδαμινές ευκαιρίες για αξιοπρεπή εργασία και αμοιβή σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη εκτίμησης στην προσωπικότητα και την αξιοσύνη των νέων ανθρώπων αποτελούν την οδυνηρή καθημερινότητα στη χώρα που γέννησε το θέατρο. Δυστυχώς, την άνοιξη του 2013, η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου κατάργησε τη συλλογική σύμβαση των ηθοποιών, αφήνοντάς τους στο έλεος κυριολεκτικά λογής - λογής επιχειρηματιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα επιχειρεί να επαναφέρει τις συμβάσεις εργασίας με τη γνωστή σθεναρή άρνηση του ΔΝΤ που άλλοι έφεραν και εγκατέστησαν και που τώρα κουνούν το δάχτυλο δυσαρεστημένοι από την πολιτική της κυβέρνησης. Υπάρχει, όσον αφορά το θέατρο, μια αίσθηση πληθωρικότητας στη χώρα μας και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα. Το κοινό γνωρίζει πως εκατοντάδες παραστάσεις παίζονται κάθε βράδυ στην Αθήνα όχι μόνο στα θέατρα ή σε…