354 κατασκευαστές ονείρων

354 κατασκευαστές ονείρων

Η καλλιέργεια του μελλοντικού πολίτη από την τρυφερή ηλικία είναι μια θεμελιώδης μέριμνα της κοινωνίας, της πολιτείας, του ίδιου του σπιτιού και της οικογένειας.

Η επαφή του παιδιού με το θέατρο για παιδιά, τη μουσική ή τις εικαστικές τέχνες δεν σημαίνει απαραίτητα ότι προετοιμάζει έναν αυριανό καλλιτέχνη – δημιουργό. Μπορεί να σημαίνει και αυτό σε κάποιο μικρό ποσοστό. Πρωτίστως όμως σηματοδοτεί την προετοιμασία του αυριανού ενήλικα με ευαισθησία, γούστο, κοινωνικότητα, ανοιχτού σε προσφορά, αλληλεγγύη, δημιουργικότητα.

Παγκόσμια, αλλά και στη χώρα μας το θέατρο για παιδιά ήταν πάντα ζωντανό και εν κινήσει. Και προπολεμικά, αλλά κυρίως μετά τον πόλεμο, παιδικές σκηνές εμφανίζονται σε κεντρικά θέατρα της πρωτεύουσας, ενώ θίασοι του είδους περιοδεύουν τις συνοικίες της Αθήνας ή ακόμα και την επαρχία, παίζοντας τα πρωινά της Κυριακής σε κινηματογραφικές αίθουσες. Η αλήθεια είναι πως αυτοί οι θίασοι ούτε τα μέσα ούτε τις ανέσεις είχαν για τη δημιουργία υψηλού επιπέδου παραστάσεων. Με τη μεταπολίτευση, εμφανίζεται στον χώρο η Ξένια Καλογεροπούλου και αλλάζει ολοκληρωτικά το τοπίο. Προτείνει παραστάσεις για παιδιά πάνω σε σπουδαία κείμενα και ολοκληρώνει αυτές τις παραστάσεις με υψηλό επαγγελματισμό, γούστο, γνώση του κόσμου των παιδιών, εγκαθιστώντας πια νέα, υψηλά επίπεδα του θεάτρου που απευθύνεται στα παιδιά. Ακολούθησαν και άλλοι, όπως η Κάρμεν Ρουγγέρη, το «Αερόπλοιο» και πολλοί και πολλές ακόμα.

Σήμερα, το θέατρο για παιδιά, που έχει όχι μόνον βαθιές ρίζες στον τόπο μας, αλλά και σπουδαία συγκομιδή κάθε χρόνο, δοκιμάζεται εν μέσω πανδημίας. Η προσέλευση των παιδιών με το σχολείο τους στα θέατρα είναι αδύνατη. Η μεταφορά της παράστασης στο σχολείο, επίσης.

Φωνή αγωνίας προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού εκπέμπουν 354 δημιουργοί που δραστηριοποιούνται στις παραστατικές  τέχνες για νεαρές ηλικίες. Σκηνοθέτες, συγγραφείς, ηθοποιοί, μουσικοί, χορογράφοι, εμψυχωτές θεατρικού παιχνιδιού και πολλοί άλλοι. Βεβαίως, η υπουργός τους αγνοεί επιδεικτικά και αυτό δεν μας κάνει εντύπωση.

Το 2017, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εν μέσω μνημονιακών υποχρεώσεων, επανέφερε τις επιχορηγήσεις για τα θέατρα που λειτουργούσαν ως Αστικές Μη Κερδοσκοπικές Επιχειρήσεις. Το μέτρο δεν συμπεριέλαβε και τις ΑΜΚΕ των θεάτρων παραστάσεων για παιδιά. Η κ. υπουργός, σήμερα, δεν προχωρά στην ολοκλήρωση του μέτρου, μιας και δεν έχει μνημονιακές υποχρεώσεις και επιπροσθέτως βρήκε γεμάτο το ταμείο από την προηγούμενη κυβέρνηση. Για να αποφύγει όσα πρέπει να φροντίσει τώρα, προσπαθεί να εμπλέξει και το υπουργείο Παιδείας, ώστε, από τον Άννα στον Καϊάφα, να χρονίσει και να ξεχαστεί το θέμα. Η εμπλοκή που είχε το υπουργείο Παιδείας παλιότερα με το να δίνει άδειες καταλληλότητας των έργων (ένα είδος λογοκρισίας) έχει εκλείψει εδώ και πολλά χρόνια. Οι δημιουργοί καταγγέλλουν πως η κυβέρνηση «αφήνει αστήρικτο τον χώρο των παραστατικών τεχνών για τις νεαρές ηλικίες και ταυτοχρόνως δεν προστατεύει τα ίδια τα δικαιώματα του παιδιού ως θεατή». Αποφεύγει η κυβέρνηση να επιχορηγήσει αυτές τις σκηνές, υποστηρίζοντας πως είναι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Οι δημιουργοί τής θυμίζουν πως ο βασικός κορμός τους είναι Αστικές Μη Κερδοσκοπικές Επιχειρήσεις.

Επισημαίνουν μετ’ επιτάσεως ακόμα πως «οι εργαζόμενοι καινδυνεύουν από αφανισμό, οπότε κρίνεται απαραίτητο να αναθεωρηθεί άμεσα το συνολικό πλαίσιο στήριξης (του χώρου)», για να καταλήξουν πως «η εξαίρεση από τις χρηματοδοτήσεις του ΥΠΠΟΑ είναι αβάσιμη και άρα δεν πρέπει να συνεχιστεί».

Ο χώρος των παραστατικών τεχνών για παιδιά ζητάει λοιπόν να ανακοινωθούν τα υγειονομικά πρωτόκολλα βάσει των οποίων θα λειτουργήσουν οι σκηνές αυτές. Ζητάει στήριξη των μισθωτών και εργαζομένων του χώρου με επιδότηση των καλλιτεχνών που συμμετείχαν σε δύο παραγωγές τα τελευταία τρία χρόνια. Ζητάει αναθεώρηση του συνολικού αριθμού των ενσήμων που απαιτούνται για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, κατά τη δύσκολη αυτή συγκυρία. Ζητούν, με λίγα λόγια, το αυτονόητο, που είναι το οξυγόνο που χρειάζεται ο χώρος του θεάτρου για παιδιά, ώστε να κρατηθεί ζωντανός.

Η αλαζονική συμπεριφορά της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη έχει επιβάλει μια υπουργό επί των πολιτιστικών που συμπεριφέρεται απαξιωτικά απέναντι στο μεγάλο πλήθος των ανθρώπων του πολιτισμού. Από την πίσω πόρτα του υπουργικού γραφείου, πάλι, υποδέχεται πρόθυμους για να τους φιλέψει απευθείας αναθέσεις, προσπαθώντας να οργανώσει ένα φιλοκυβερνητικό μέτωπο στον χώρο του πολιτισμού.

Η αλήθεια είναι πως με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική η πραγματικότητα, για τους πολλούς και άξιους δημιουργούς σαν αυτούς που υπογράφουν το κείμενο των 354 καλλιτεχνών που οργανώνουν κόσμους όμορφους, ονειρικούς και διδακτικούς για τα παιδιά μας. Όμως το «αύριο» οφείλει να συμπεριλαμβάνει τους πάντες και να είναι καλύτερο από αυτό το μίζερο «σήμερα».

Πηγή: Η Αυγή