Σπύρος Α. Ευαγγελάτος
Του Πάνου Σκουρολιάκου* Πώς να χωρέσεις σε ένα θεατρολογικό συνέδριο το μέγεθος του σκηνοθέτη, μεταφραστή, μουσικού, φιλόλογου – ερευνητή, του πανεπιστημιακού δάσκαλου και του μέλους της Ακαδημίας Αθηνών Σπύρου Α. Ευαγγελάτου. Είναι αδύνατον! Παρ όλα αυτά, οι συνάδελφοι και μαθητές του στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, οργάνωσαν ένα υποδειγματικό επιστημονικό συνέδριο, ζωντανό, ευαίσθητο, ακριβές και εξαιρετικά ενδιαφέρον. Γύρω στους 50 επιστήμονες και δημιουργοί συμμετείχαν με ανακοινώσεις, παρεμβάσεις και συζητήσεις σε στρογγυλά τραπέζια. Πρωτόπαιξα στο «Αμφι – Θέατρο» του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου πρωτόβγαλτος ηθοποιός το 1999 στην «Ψυχοστασία», (παράσταση βασισμένη σε σπαράγματα από χαμένες τραγωδίες του Αισχύλου). Γνώρισα λοιπόν έναν σκηνοθέτη στον οποίο συνυπήρχαν ταυτόχρονα και έντονα το Απολλώνιο και το Διονυσιακό πνεύμα. Ερχόταν στην πρώτη ανάγνωση του έργου με ένα τεράστιο θεωρητικό απόθεμα. Επιστήμονας – ερευνητής και διανοούμενος ο ίδιος είχε εξαντλήσει το θεωρητικό πεδίο του προς παράσταση κειμένου και ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει όλες τις ιδιαιτερότητες του, κρυφές ή φανερές. Όταν όμως έμπαινε στην πρόβα, μετατρεπόταν σε ένα παλλόμενο Διονυσιακό σώμα. Μια δυνατή θεατρική μηχανή που παρήγαγε έργο σπουδαίο, μη διστάζοντας να φτάσει στα άκρα της πρακτικής του θεάτρου. Με μέτρο και γούστο, αναμετράται με το ένστικτο. Το αφήνει να τον οδηγήσει στις προτάσεις…