Του Πάνου Σκουρολιάκου* Το κίνημα του Διαφωτισμού στην Ιταλία του 18ου αι. ενεργοποίησε τον πόθο των Ιταλών θεατρανθρώπων για την δημιουργία ενός θεάτρου «τραγωδίας» σε μιαν εποχή όπου το εμπορικό θεατρικό είδος του μελοδράματος κυριαρχούσε. Με πενιχρή παρουσία, οι τραγωδίες έβλεπαν τα φώτα της σκηνής σε αραιά διαστήματα, απευθυνόμενες σε ένα μικρό ακαδημαϊκό και κολεγιακό κοινό. Εκείνος που άλλαξε το θεατρικό τοπίο και τοποθέτησε την τραγωδία στα ενδιαφέροντα του μεγάλου κοινού ήταν ο δραματουργός Β.Α. Αλφιέρι (1749 - 1803). Ο σπουδαίος αυτός δημιουργός δεν έμεινε στα εξωτερικά μορφολογικά χαρακτηριστικά ενός έργου που διεκδικεί τον τίτλο του «τραγωδιακού κειμένου». Επεξεργαζόμενος την πολιτική και πολιτιστική πραγματικότητα της εποχής, πρότεινε ένα νέο είδος τραγωδίας που απαντούσε στις ανάγκες των καιρών. Κρατώντας από τους μακρινούς αρχαίους Έλληνες ομότεχνούς του μόνο την ενότητα δράσης, προίκισε τους ήρωές του με έντονα συναισθήματα και πάθη, τα οποία ήταν κυρίως κοινωνικά και πολιτικά. Οι ήρωες του πολεμούν την τυραννία, τον δεσποτισμό και την καταπίεση. Τοποθετώντας στη θεματική του την αντιπαράθεση τυραννίας - ελευθερίας, γίνεται κήρυκας και ενθουσιώδης εξεγερτής όλων όσοι ζούσαν στη σκλαβιά. Ευαίσθητος δέκτης της εποχής του, αντιλαμβανόμενος την κατάρρευση της αριστοκρατικής τάξης, επιχειρεί μια κριτική αυστηρή στη σύγχρονή του πολιτικοκοινωνική κατάσταση, γράφοντας την τραγωδία «Φίλιππος» (1775).…

Στη Νέα Δημοκρατία δεν υπάρχει έλλειψη πυξίδας. Το στρατηγικό της αφήγημά εμπνέεται από το τρίπτυχο «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» έχοντας ως παρακαταθήκη τη τυραννική χούντα. Του Πάνου Σκουρολιάκου * Κανόνας είναι στις δημοκρατίες, τα κόµµατα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διεκδικούν την εξουσία µέσω της κοινοβουλευτικής οδού αλλά και διά της επαφής τους µε τους πολίτες. Αντλούν υλικό, επιχειρήµατα και πολιτικές προτάσεις σε αυτή τη διαδικασία από το ιδεολογικό και αξιακό τους οπλοστάσιο, που µπορεί να εµπνέεται από τα οράµατα του σοσιαλισµού και της κοινωνικής φροντίδας ή από τα προτάγµατα του οικονοµικού φιλελευθερισµού, του νεοφιλελευθερισµού κ.λπ. Στη χώρα µας, η Νέα Δηµοκρατία δίνει τη δική της µάχη για να διαδεχθεί στην κυβερνητική ευθύνη τη σηµερινή κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Οπως είναι φυσικό, τα περισσότερα βέλη από τη φαρέτρα του ιδεολογικού της οπλοστασίου, συγκεντρώνει ο αριστερός ΣΥΡΙΖA. Αλήθεια, σε ποιο ιδεολογικό πεδίο έχουν αναφορά τα βέλη της ΝΔ; Στο πρόσωπο της δεξιάς που πέτυχε µεταπολιτευτικά να φιλοτεχνήσει ο ιδρυτής της, Κωνσταντίνος Καραµανλής; Μια σύγχρονη παράταξη, του ευρύτερου δηµοκρατικού χώρου δηλαδή, απαλλαγµένη από τις εξαλλοσύνες της χουντικής αλλά και της µετεµφυλιακής περιόδου; Ας µην ξεχνάµε το βασικό επιχείρηµα αυτής της παράταξης όσον αφορά τη δηµοκρατικότητά της, που ήταν η νοµιµοποίηση του ΚΚΕ από…