Επτανησιακός θεατρικός πλούτος

Του Πάνου Σκουρολιάκου*    Το θεατρικό δυναμικό της χώρας μας ασκείται σε αισθητικές αναζητήσεις και θεατρικές αναγνώσεις παλαιότερων κειμένων με εξαιρετική επιτυχία. Πλήθος παραστάσεων συνεισφέρουν νέες ματιές σε παλιότερα κείμενα, ελληνικά και ξένα. Μαζί με σημαντικά ευρωπαϊκά κυρίως θεατρικά έργα που φθάνουν έως εμάς από την ελισαβετιανή εποχή, αλλά και παλαιότερες και νεότερες εποχές, υπάρχει και μία σημαντική δεξαμενή ελληνικών κειμένων. Πρωταγωνιστική θέση κατέχει το Κρητικό Θέατρο, αλλά και η μετεξέλιξή του σε Επτανησιακό Θέατρο.  Με την πτώση του Χάνδακα και την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους το 1669 η γηγενής πνευματική ελίτ μεταναστεύει στα Επτάνησα. Τα έργα της αποτέλεσαν σχολείο και πρώτη ύλη για τους Επτανήσιους ώστε να οργανώσουν το δικό τους θέατρο. Βεβαίως στον χώρο του Ιονίου Πελάγους υπήρχε από παλαιότερα κάποια θεατρική δραστηριότητα. Παραστάσεις Ιταλών θεατρίνων, όπως ο Αντρέα Μολίνο φαίνεται πως είχαν εμπνεύσει τους ντόπιους δημιουργούς.  Έχουμε λοιπόν την «Ευγένα» του Θεόδωρου Μοντσελέζε στα 1646. Το 1666 άλλωστε κάνει την εμφάνισή του στη Ζάκυνθο και το λαϊκό θεατρικό είδος «Ομιλίες», που αποτελεί ένα κράμα Comedia del Arte και «Θεάτρου του Δρόμου». Να σημειώσουμε πως υπάρχει μια ακόμα ευρύτερη θεατρική δραστηριότητα τα νησιά αυτά. Μαριονέτες, εγγαστρίμυθοι, ταχυδακτυλουργοί, λαϊκές διασκευές λογοτεχνικών έργων, καθώς και πολιτικοί σατιρικοί διάλογοι.…

Continue Reading Επτανησιακός θεατρικός πλούτος

Σκέψεις περί «Πλούτου»

Για τον « ΠΛΟΎΤΟ» του  Αριστοφάνη ο λόγος και για την παράσταση που   σκηνοθέτησε σε δική του διασκευή  ο  Γιώργος  Κιμούλης  στην Επίδαυρο. Κριτική θεάτρου στην ΑΥΓΗ, κατέθεσε ήδη ο  Λέανδρος Πολενάκης. Μακριά από την παρούσα στήλη λοιπόν,  φιλοδοξίες κριτικής αποτίμησης. Η φιλία με τον Κιμούλη πάει πίσω πολλές, πολλές δεκαετίες (φεύ!). Τον γνωρίζω και τον έχω παρακολουθήσει σε όλα τα βήματά του. Συνυπήρξαμε συμφοιτητές, αλλά και συμπαίκτες αργότερα στο σανίδι. Η σχέση μου με το έργο είναι βιωματική, μιας και έχω παίξει τον «Χρεμύλο» σε παράσταση του αείμνηστου Κώστα Μπάκα, και ακόμα ήταν μια από τις κωμωδίες που δούλευα πάντα με τους φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο αλλά και με τους σπουδαστές στην Δραματική Σχολή.  Για να είμαι ειλικρινής από την αρχή. Θεωρώ πως ο  Κιμούλης είναι ένας πολυμήχανος, ευφυέστατος θεατρίνος. Εδώ, είχε άλλους δύο σπουδαίους ομότεχνους τον Μπέζο και τον Φιλιππίδη. Αλλά και τους Γιαννόπουλο και Φάις και ακόμα μια σπουδαία ομάδα νέων ηθοποιών και μουσικών. Είχε την εικαστική συνεισφορά του Γιώργου Πάτσα, τον ήχο του Γιώργου Ανδρέου και τέλος  την μετάφραση του Κ.Χ. Μύρη, που χρησιμοποίησε για να στήσει την δική του εκδοχή πάνω στο κείμενο. Εδώ, ο Κιμούλης, οργανώνει την πιο απροσδόκητη έναρξη παράστασης Αριστοφανικού έργου. Σε…

Continue Reading Σκέψεις περί «Πλούτου»