Μεγάλος  απατεώνας αυτός ο Φιάκας. Το λέει και το όνομα του. (Φιάκα = απάτη). Έμαθε να ζει με ξένα χρήματα, δανεικά κι αγύριστα δηλαδή, και δεν  λέει να ξεμάθει. Μας θυμίζει τίποτα; Έχει σχέση με κάποιους μεγαλοπλούσιους που κάνουν τις δουλειές τους με  τα λεφτά των άλλων; Που περνούν καλά, νομιμοφανώς και έως πρότινος  με την ευλογία του γκουβέρνου;  Λέμε συχνά πως οι πρόγονοι μας έχουν πει τα πάντα. Αλήθεια είναι. Το λέμε κατά κανόνα  για τους αρχαίους ημών προγόνους. Να όμως που και οι νεώτεροι, μια χαρά τα έχουν καταγράψει.  Ο «Φιάκας» λοιπόν, είναι μια υπέροχη κωνσταντινουπολίτικη κωμωδία του 1870, γραμμένη από τον δάσκαλο στο επάγγελμα, σε ρωμαίικα σχολεία της Πόλης  Δημοσθένη  Μισιτζή, για να παιχθεί από μαθητές του. Το έργο όμως άρεσε, και άρχισε να παίζεται από ερασιτεχνικούς  θιάσους στην αρχή και στη συνέχεια  από επαγγελματίες  της εποχής. Ανάλογη ήταν και η πορεία του συγγραφέα. Άφησε  το δασκαλίκι, για να γίνει   επαγγελματίας ηθοποιός !  Ο «Φιάκας», είναι το μόνο ρωμαίικο έργο που μεταφράσθηκε στα τουρκικά το  1878 και παίχθηκε στο θέατρο «Γεδίκ Πασά»  από τον θίασο «Γκιουλιάν».  Στους κατοπινούς  χρόνους και έως τις μέρες μας,  ο «Φιάκας» έκανε λαμπρή καριέρα. Παίχθηκε   από   επαγγελματικούς θιάσους, κρατικά θέατρα και φεστιβάλ.…