Λαύριο. Τα ορυχεία του στήριξαν τον χρυσό αιώνα της Αθηναϊκής ακμής, τα ανεξάντλητα κοιτάσματα  του γέννησαν την «Πόλη  Εργοστάσιο» όπως αποκαλεί την πόλη του Λαυρίου  η δρ. Ε. Παπαδάκη-Λάπα.   Ήρθε λοιπόν στον αρχαίο τόπο της Λαυρεωτικής η Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου και ο Ι. Β. Σερπιέρι, αναδεικνύοντας την αρχαία μεταλλευτική δραστηριότητα σε κορυφαία βιομηχανία του είδους κατά τον 19ο αιώνα.   Χτίστηκαν εργαστήρια, αποθήκες, κατοικίες για τους εργάτες και μαζί «σκάλες»  για την εκφόρτωση των μεταλλευμάτων σε διάφορα παραλιακά  σημεία της περιοχής, όπως οι πέτρινες σκάλες  στο λιμάνι του Θορικού και το «Πόρτο Εννέα» και η  σιδερένια στα Λεγραινά.  Αναζητείτο όμως, μια λύση που θα διευκόλυνε ώστε  να δένουν τα πλοία στο λιμάνι του Λαυρίου,  όσο το δυνατόν πιο κοντά στη στεριά. Δημιουργήθηκε λοιπόν, μια γέφυρα ,  η οποία  κατέληγε στη θάλασσα εξασφαλίζοντας  την βέλτιστη φόρτωση αλλά και εκφόρτωση προϊόντων  και πρώτων υλών. Ονομάστηκε  «Γαλλική Σκάλα» και  αποτέλεσε ένα σπουδαίο επίτευγμα   της εποχής. Με άρτια και προηγμένη τεχνική, καταγράφτηκε ως  ένα μεγάλο κατόρθωμα  της μηχανικής και μνημείο πιά,  της βιομηχανικής ιστορίας ολόκληρης της χώρας.  Άρχισε να λειτουργεί γύρω στα 1890 και δούλευε συνεχώς  μέχρι το 1950 με την βοήθεια του σιδηροδρόμου που από την Αθήνα, έφτανε ως το…