Γράφει ο Πάνος Σκουρολιάκος * Ο υπέροχος κόσμος του πολιτισµού, ως εξαιρετικά πολυδιάστατος, απαιτεί και µια αντίστοιχα πολυδιάστατη πολιτική εκ µέρους των κυβερνήσεων. Ως ένας χώρος όπου η έµπνευση και το όνειρο των δηµιουργών συναντούν τη σκληρή δουλειά ώστε η έµπνευση να φθάνει στην παραγωγή. Χειάζεται όµως και την απαραίτητη στήριξη, το ανάλογο νοµοθετικό πλαίσιο και τη φροντίδα της πολιτείας. Αναλαµβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2015 είχε να θεραπεύσει στην επικράτεια του πολιτισµού άπειρες αγκυλώσεις, επιζήµιες λειτουργίες και παγιωµένες καταστάσεις ρεµούλας και διαπλοκής. Ταυτόχρονα έπρεπε να εµπνεύσει µε ένα νέο όραµα καλλιτέχνες, επιστήµονες του χώρου αλλά και δηµόσιους λειτουργούς. Να υλοποιήσει επιτέλους το ηλεκτρονικό εισιτήριο στους αρχαιολογικούς χώρους εξασφαλίζοντας έσοδα που δεν καταγράφονταν πουθενά και βεβαίως δεν έµπαιναν στα ταµεία του κράτους. Να παρέµβει στη µεγάλη υπόθεση των πνευµατικών δικαιωµάτων. Εκεί που µια ιδιωτική εταιρεία, η ΑΕΠΙ, λειτουργούσε µε δύναµη και εξουσίες που δεν είχε το ίδιο το κράτος, στερώντας οικονοµικούς πόρους που εδικαιούντο οι Ελληνες δηµιουργοί. Να βάλει ένα τέλος στο σκάνδαλο της λειτουργίας του αλήστου µνήµης Ταµείου Αλληλοβοήθειας Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισµού. Μια ένωση που, χωρίς καταστατικό, εκλογές και νοµιµοποίηση διαχειριζόταν εκατοµµύρια ευρώ από τα έσοδα του Ταµείου Αρχαιολογικών Πόρων. Να αποκαταστήσει επιτέλους θετικό αναπτυξιακό…