Του Πάνου Σκουρολιάκου* Πολλή συζήτηση έχει γίνει διαχρονικά για τον τρόπο διοίκησης των μεγάλων πολιτιστικών οργανισμών της χώρας. Εδώ, παντοδύναμος ήταν πάντα ο καλλιτεχνικός διευθυντής, ο οποίος, εκτός από τον καλλιτεχνικό - αισθητικό προσανατολισμό, εκτός από το ρεπερτόριο και τις παράλληλες καλλιτεχνικές δράσεις του οργανισμού που διευθύνει είχε και έχει και τη διοικητική και οικονομική ευθύνη. Επειδή συνήθως οι καλλιτέχνες που καταλαμβάνουν τέτοιες θέσεις δεν είναι ούτε απαραίτητο, αλλά κυρίως δεν είναι σύνηθες να έχουν γνώσεις διοίκησης και οικονομικής διαχείρισης, πιστεύω πως είναι αναγκαίο να διαχωριστούν αυτές οι δύο αρμοδιότητες με έναν νέο νόμο, παρ' ότι ο υπάρχων είναι στη σωστή κατεύθυνση. Προβλέπει τη θέση του αναπληρωτή καλλιτεχνικού διευθυντή με την πρόθεση, δυστυχώς, (όχι την υποχρέωση), τη θέση αυτή να καταλαμβάνουν άνθρωποι έμπειροι στη διοίκηση και τη διαχείριση για να υποστηρίζουν τη δράση που αναπτύσσει ο καλλιτεχνικός διευθυντής. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν έχει εφαρμοσθεί ποτέ, γι' αυτό και έχουν δημιουργηθεί προβλήματα. Σε κανονικές συνθήκες ο καλλιτεχνικός διευθυντής και ο αναπληρωτής του (ας τον ονομάσουμε γενικό διευθυντή), συνεργάζονται και αλληλοσυμπληρώνονται στην καθημερινότητα των οργανισμών, στον σχεδιασμό και στην υλοποίηση του προγράμματος. Προσοχή, όμως. Η σύμπνοια, η αγαστή συνεργασία, η γνώση και ο σεβασμός των ορίων και των αρμοδιοτήτων του καθενός είναι…