ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ «ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ»

 

  • 21.12.2013

Αυτή η κυβερνητική αλλαγή δεν θα είναι σαν τις άλλες. Είχαμε συνηθίσει από το ’74 και ‘δώ να πέφτει η μία κυβέρνηση και να έρχεται η άλλη έτσι απλά, αυτονόητα, σαν από πάτημα του τηλεκοντρόλ σχεδόν. Και ξέρετε γιατί; Γιατί καμία ισορροπία δεν κινδύνευε. Οι συμφωνίες είχανε γίνει. Oι ίδιες πολιτικές εφαρμόζονταν στο ακέραιο. Άλλαζε απλώς το περιτύλιγμα. Όταν χρειαζόταν, δινόντουσαν και κάποιες ανάσες.

  • Η Αριστερά πρωταγωνιστεί και πάλι στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αυτή τη φορά όχι ως διωκόμενη και αμυνόμενη, αλλά, βήμα ελπιδοφόρο, έρχεται να απαντήσει στις προσδοκίες ενός λαού ταλαιπωρημένου

Κατά τα άλλα οι «βάσεις του θανάτου» έμεναν, εν μέσω μιας παράστασης όπου κάποιοι υποδύονταν ότι αγωνίζονταν για να φύγουν. Τα «τζάκια», παλιά και νέα, ενέμοντο το κράτος, αλλά κάποιοι μιλούσαν για σοσιαλισμό. Και όταν τελείωνε το καντηλάκι του «σοσιαλισμού», ενέσκηπτε η φιλόπατρις -πλην όμως πραγματίστρια- δεξιά να συνεχίσει. Χωρίς φιοριτούρες και περιστροφές. Με τον πέλεκυν του «νόμου και της τάξεως», του οποίου την αποκλειστικότητα παλαιόθεν διαθέτει άλλωστε.

Τούτων δοθέντων, λοιπόν, πώς να σκέπτονται πολλοί συμπολίτες μας. Αφού, σου λέει, όλοι αυτοί τα κάνανε ρόιδο, θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει έρθει ακόμα, τα βάζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι κάνετε; ρωτάνε. Θα ξεσηκώσετε τον κόσμο; Βιαστείτε. Κάντε δε την επανάσταση χωρίς εμένα! Και ταυτόχρονα θέτουν και το άλλο μεγάλο ερώτημα. Κι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, τι θα κάνει; Τα ίδια που έκαναν οι άλλοι; Θα θρονιαστεί στην εξουσία και θα συμβιβαστεί;

Εγώ πάλι σκέπτομαι πως, αν ήταν αυτή η πολιτική δύναμη να μην κάνει αυτά που υπόσχεται, πολύ απλά θα ήταν ήδη κυβέρνηση και ο Τσίπρας θα ήταν ήδη πρωθυπουργός. Όλη αυτή η λυσσαλέα επίθεση, η παραποίηση της πραγματικότητας, όλη η τιτάνια, είναι αλήθεια, προσπάθεια να μην κυβερνήσει αυτό το κόμμα της Αριστεράς έχει να κάνει με κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά. Ξέρουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά που λέει τα εννοεί. Ποιοι το ξέρουν; Μα, εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και αυτές που κυβερνούν την χώρα μας. Τους γνωρίζουμε καλά.

Τώρα για το αν θα θρονιαστεί στην εξουσία και θα αλλοτριωθεί. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου βέβαια, αλλά κάποιοι πολίτες που αγωνίσθηκαν μια ζωή, που δεν υπήρξαν διαπλεκόμενοι, που δεν ξεπούλησαν τα όνειρά τους και που κράτησαν ακέραια την αξιοπρέπειά τους έχουν λόγο να γίνουν περίγελως όταν θα μπορούν να υλοποιήσουν επιτέλους τα οράματά τους για έναν καλύτερο κόσμο;

Γι’ αυτό υπάρχει η δημοκρατία και γι’ αυτό είναι αναντικατάστατη. Δημοκρατία εντός των κομμάτων -και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατηγορηθεί ότι την έχει πλεονασματική μάλιστα- και δημοκρατία στην κοινωνία και το κράτος. Γι’ αυτό υπάρχουν οι εκλογές. Για να μπορούμε να πούμε στους μεν: «Μας κοροϊδέψατε, κύριοι. Μας καταστρέψατε. Πηγαίνετε στο καλό». Και στους δε: «Περάστε, αλλά να ξέρετε. Είμαστε εδώ και σας ελέγχουμε. Δεν θα περάσει τίποτα απαρατήρητο!».

Τώρα, μεταξύ μας. Η Αριστερά πρωταγωνιστεί και πάλι στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αυτή τη φορά όχι ως διωκόμενη και αμυνόμενη, αλλά, βήμα ελπιδοφόρο, έρχεται να απαντήσει στις προσδοκίες ενός λαού ταλαιπωρημένου. Να αποκαταστήσει τις αδικίες τώρα που όλοι νιώθουν το μέγεθος της διάψευσης. Τώρα που μετανιώνουν για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στους πολιτικούς νοικοκυραίους αυτού του τόπου. Τους σοβαροφανείς που τον κορόιδεψαν, τον εκμαύλισαν, τον φόβισαν όλα αυτά τα χρόνια.

Αυτή την Αριστερά στην Ελλάδα παρακολουθούν και οι λαοί της Ευρώπης. Γονατισμένοι από τους απογόνους του θατσερικού δόγματος, που εφαρμόζεται ανανεωμένο και εξελιγμένο από τους ακραίους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς. Ανάλγητοι άνθρωποι, ποτισμένοι από ιδεοληψίες αντικοινωνικές, με μηδαμινό ενδιαφέρον για την κοινωνία. Τους ζούμε. Κι αυτούς και τα ντόπια κακέκτυπά τους.

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι απλώς νίκη της Αριστεράς απέναντι στην Δεξιά. Δεν θα είναι ένα ντέρμπι ανάμεσα σε ένα είδος «αιωνίων αντιπάλων» ας πούμε. Θα είναι η ιστορική στιγμή που ο ελληνικός λαός θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του και θα εμπνεύσει τον αγώνα και άλλων λαών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αυτή η αλλαγή ή θα γίνει με υλικά ανθεκτικά και τίμια, ή δεν αξίζει τον κόπο να γίνει. Τα υλικά υπάρχουν. Είναι αυτά που στοχεύει ως ανύπαρκτα η προπαγάνδα αυτών που αποχωρούν. Είναι το ανθρώπινο δυναμικό, τα καθαρά χέρια, οι θέσεις και η γνώση των αναγκών και των ελπίδων του λαού.

Να πούμε το δικό μας «καλό κουράγιο» για τον δύσκολο δρόμο που θα μας βγάλει στο ξέφωτο!

source:http://www.avgi.gr/article/1544046/to-diko-mas-%C2%ABkalo-kouragio%C2%BB