(Άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΑΥΓΗ στα σαββατιάτικα ΠΟΛΥ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ στις 14/5/1016) Του Πάνου Σκουρολιάκου*   Καλώς  ή κακώς, η περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει προηγούμενο. Αγωνίστηκε να ανοίξει έναν  δρόμο ολότελα  δικό του.  Μία πορεία από μικρό κόμμα στην αξιωματική αντιπολίτευση και από εκεί στην διακυβέρνηση της χώρας. Δεν υπήρχε πεπατημένη. Δεν υπήρχε προηγούμενο.  Έπρεπε όλα να ανακαλυφθούν  και να οργανωθούν από το μηδέν. Και να  έχουν μορφή και περιεχόμενο τέτοια που να απαντούν στα οράματα και τα πιστεύω της αριστεράς.   Τώρα λοιπόν, σε εποχές διακυβέρνησης, τίθεται ένα καίριο και απλό ερώτημα. Πως αντιμετωπίζεις τη λειτουργία της κρατικής μηχανής, των θεσμών, τις ανάγκες της καθημερινότητας και πως οργανώνεις το μέλλον;  Διαχειριστικά; Προσπαθώντας να κάνεις απλώς καλύτερα, με τιμιότητα και διαφάνεια τη δουλειά σου, η συλλαμβάνεις ένα άλλο σχέδιο, οργανώνεις μια άλλη πολιτική πραγματικότητα που δεν έχει καμιά σχέση με τις προηγούμενες γιατί εσύ δεν είσαι νεοφιλελεύθερος ή σοσιαλδημοκράτης, αλλά αυτοπροσδιορίζεσαι  ως  ριζοσπαστική αριστερά;  Να μιλήσουμε για τον χώρο του Πολιτισμού, προνομιακό πεδίο της αριστεράς, για τον οποίο έχουμε εκπονήσει μυριάδες μελέτες, έχουμε ως μικρή αλλά και μείζων αντιπολίτευση  εκατοντάδες προτάσεις, τις οποίες τώρα καλούμαστε να υλοποιήσουμε.  Και εδώ όμως υπάρχει το πρόβλημα που αναλογεί στο μεγάλο, της διακυβέρνησης της χώρας.…