Συλλογικές συμβάσεις εργασίας στο Θέατρο
Του Πάνου Σκουρολιάκου* Προτεραιότητα αιχμής είναι η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας μαζί με την καθαρή έξοδο της χώρας από τις επιτροπείες και τα Μνημόνια, τον προσεχή Αύγουστο του 2018. Ο χώρος του θεάτρου, με αγωνία περιμένει τη στιγμή της επαναφοράς των εργασιακών σχέσεων εντός του. Πρέπει να ομολογήσουμε πως, οι ηθοποιοί, τεχνικοί και όλες οι άλλες κατηγορίες των εργαζομένων στο θέατρο (ταξιθέτες, φροντιστές, διοικητικοί κ.λπ.) αντιμετωπίζουν εδώ και δεκαετίες εργασιακές καταστάσεις αληθινής γαλέρας. Ποτέ δεν ήταν ρόδινα τα πράγματα για όποιον αποφάσιζε να κερδίσει τη ζωή του, εργαζόμενος στο θέατρο. Κοινή πεποίθηση είναι ότι η ενασχόληση με την τέχνη του θεάτρου είναι μια ενασχόληση πολυτελείας και καλό θα είναι να εμπλέκονται με αυτήν, όσοι έχουν εξασφαλισμένα από αλλού τα προς το ζην. Αλίμονο όμως. Η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της συντεχνίας του θεάτρου, προέρχονται από φτωχά ή και προς τα κάτω μεσαία στρώματα. Οι θεατρίνοι ακόμα και στις περιόδους της «ευμάρειας», δεν κέρδισαν πολλά χρήματα από το θέατρο. Αυτό συνέβη σε όσους είχαν παρουσία στην τηλεόραση. Εκεί, ναι, κυκλοφόρησε αρκετό χρήμα. Αλλά και αυτό στις μέρες μας στέρεψε. Η από χρόνια πολλά κακοδαιμονία, μεγάλωσε όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του 1980, κατάργησε την «Άδεια Εξασκήσεως…