26 χρόνια από τον θάνατο του Αλέκου Σακελλάριου

Όταν βρέθηκα δίπλα στον Αλέκο Σακελλάριο, ήταν ήδη ένας θρύλος. Ήταν το καλοκαίρι του 1988 και συναντηθήκαμε για να ανεβάσουμε, με σκηνοθέτη τον ίδιο, το έργο του “Μανωλάκης ο βομβιστής”. Το είχε γράψει κατά την περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας στην Ελλάδα και “έπαιζε” κωμικά με τις βόμβες που έβαζαν αντιστασιακοί, τότε. Η κατάσταση στη χώρα είχε πια αλλάξει. Η χούντα είχε περάσει, το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία, και οι στρεβλώσεις που οδηγούσαν εκείνη την εποχή στο 1989, με το σκάνδαλο Κοσκωτά και την κυβερνητική συνεργασία δεξιάς και αριστεράς το ’89 ήταν επί θύραις. Ο “Μανωλάκης” ήταν, λοιπόν, μια κωμωδία, όχι από τις “κλασικές” του Σακελλάριου. Πραγματεύεται ένα θέμα που δεν είναι από τα πιο οικουμενικά που έπιασε στα τόσα πολλά θεατρικά που μας παρέδωσε. Ξεκινήσαμε λοιπόν πρόβες στο σπίτι του, επί της οδού Ευελπίδων στο Πεδίο του Άρεως. Όλοι, γύρω από το γραφείο του. Αρχίσαμε την ανάγνωση, και μείναμε αρκετόν καιρό να κάνουμε “καθιστή πρόβα”. Εμείς, άπειροι στην καθημερινή εκφορά του λόγου επί σκηνής, που όμως έχει προσωπικότητα και ουσία, τον χαζεύαμε όταν δίδασκε την “τέχνη της ατάκας”. Πώς αυτός, ένας συγγραφέας κατ’ ουσίαν και εξ ανάγκης σκηνοθέτης, ήξερε τόσο πολύ καλά να “πλασάρει την ατάκα” και να την κάνει…

Continue Reading 26 χρόνια από τον θάνατο του Αλέκου Σακελλάριου