«Τι περιμένω από το 2018;». Για να απαντήσει κανείς σ’ αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να είναι ή σοβαρός πολιτικός αναλυτής ή σοβαρός προφήτης. Εγώ δεν είμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο ...     Του Πάνου Σκουρολιάκου* «Τι περιμένω από το 2018;». Για να απαντήσει κανείς σ’ αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να είναι ή σοβαρός πολιτικός αναλυτής ή σοβαρός προφήτης. Εγώ δεν είμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και το τελευταίο που θα έκανα, θα ήταν ένα ευχολόγιο για τον άνθρωπο, την κοινωνία, την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση ή τη ζωή στην οικουμένη. Είμαι όμως παρατηρητής. Από χούι, αλλά και λόγω επαγγέλματος. Ο ηθοποιός παρατηρεί. Καταστάσεις, συμπεριφορές, αντιδράσεις, σε κοινωνικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο. Μετά τα φιλτράρει όλα αυτά και προσπαθεί να τα θέσει στην υπηρεσία της θεατρικής πράξης, επιστρέφοντάς τα στην κοινωνία. Μπορώ να πάω πίσω λοιπόν. Γιατί το παρελθόν, όπως και να το ερμηνεύσει κανείς, είναι εκεί. Γέγονε και εμετρήθη! Πριν από δέκα χρόνια, ας πούμε, τι μου ή μας συνέβη; Από το 2007 η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι. Δεν ήξερα ούτε προέβλεπα το μέλλον, κάτι όμως εκυοφορείτο και αυτό όλοι το εισπράτταμε. Η ένδεια πριν από την «επίσημη» κρίση είχε ωθήσει κάποιους…