Δεν πέρασαν λίγες ώρες από την τοποθέτηση μου στην ολομέλεια της Βουλής για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, και οι φόβοι μου για το τι περιμένει τον χώρο του Πολιτισμού, επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά από την υπουργό Πολιτισμού, κ. Λ. Μενδώνη, στην ομιλία της.  Προειδοποιούσα ανάμεσα στα άλλα, να μην διανοηθεί η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. να παραδώσει τον πολιτισμικό πλούτο της χώρας σε ιδιώτες εις βάρος του δημοσίου, εις βάρος δηλαδή του ελληνικού λαού.  Έρχεται η κ. υπουργός λοιπόν, και κάνει μια ομιλία, όπου ο Πολιτισμός, υπήρχε μόνο μέσα από την οικονομική του διάσταση. Προανήγγειλε  συνεργασίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αντιμετωπίζοντας τον Πολιτισμό μονόπλευρα, ως τουριστικό προϊόν, ως εξαγώγιμο προϊόν εστιάζοντας  μόνο στην οικονομική και όχι στην καλλιτεχνική – ποιοτική του πλευρά. Συνέδεσε ακόμα την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς με την παράμετρο μιας ασαφούς ανάπτυξης. Μίλησε για πολιτιστική βιομηχανία και  δήλωσε πως θεωρεί διακριτό τον Πολιτισμό, μόνο μέσα από τον οικονομικό τομέα. Βεβαίως το οικονομικό σκέλος είναι μια σοβαρή παράμετρος, αλλά δεν μπορεί να είναι και η μοναδική.  Από την ομιλία της υπουργού πολιτισμού για  το τι σχεδιάζει η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει όσον αφορά το πεδίο του Πολιτισμού, ο μεγάλος απών ήταν οι δημιουργοί, οι καλλιτέχνες, οι άνθρωποι που παράγουν…