Του Πάνου Σκουρολιάκου* Η  διοργάνωση «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» είναι  ένα όραμα της αξέχαστης Μελίνας Μερκούρη που έγινε πραγματικότητα πριν από μερικές δεκαετίες,  σε άλλες εποχές, σε μιάν άλλη Ευρώπη.  Κατά την διάρκεια της  θητείας  της, η κάθε Πρωτεύουσα πόλη, επιδεικνύει την πολιτιστική της ζωή και αναδεικνύει  το πολιτισμικό επίπεδό της.   Τρείς  Ελληνικές πόλεις παλιότερα,  είχαν την τιμή να  φέρουν τον τίτλο. Η Αθήνα το ΄1985, ανακηρύχθηκε η πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα στην ιστορία του θεσμού ,  η Θεσσαλονίκη το 1997 και η Πάτρα το 2006,  συγκεντρώνοντας πλήθος πολιτιστικών δραστηριοτήτων.   Όπως σημειώσαμε όμως και πιο πάνω, όλα αυτά συνέβησαν σε μιαν άλλη Ευρώπη. Προ Ελληνικής, Ευρωπαϊκής, και Παγκόσμιας κρίσης. Τότε που υπήρχαν χρήματα για διοργανώσεις και δημιουργία υποδομών. Ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη. Εδώ, δόθηκε προβάδισμα στην δημιουργία  μεγάλων υποδομών. Ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα. Η πόλη απέκτησε χώρους πολιτισμού καινούριους και μετασκευασμένους,  όπως οι αποθήκες στο λιμάνι, το Βασιλικό Θέατρο, η Μονή Λαζαριστών, κ.α. Από τότε η συμπρωτεύουσα έχει μεγάλους χώρους, αλλά όχι τόσους πολλούς μεσαίας και μικρής κλίμακας που χρειάζονται για την καθημερινή και συνεχώς εναλλασσόμενη καλλιτεχνική ζωή που συντελείται πιά στις  σύγχρονες   πόλεις. Πολλές εκδηλώσεις έγιναν και το χρήμα τότε, κυριολεκτικά έρεε!  Η Θεσσαλονίκη είναι η δεύτερη πιο ακριβή Πρωτεύουσα (μετά την…