Δεξιά επικοινωνία άνευ ουσίας

Του Πάνου Σκουρολιάκου* Η αφοπλιστική δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη σε δημοσιογράφους στη Θεσσαλονίκη κατά τη διαδρομή του για την κατάκτηση του πρωθυπουργικού αξιώματος, ότι «Με ενδιαφέρει η επικοινωνία και όχι η ουσία», κυριαρχεί στη μέχρι τώρα κυβερνητική πορεία του. Ο θρίαμβος της επικοινωνίας με την ταυτόχρονη απουσία της ουσίας είναι το μόνο που ενδιαφέρει τους νέους ενοίκους της εξουσίας. Η σπουδαιότητα των πραγμάτων, η σοβαρότητα, η βαρύτητα και η σημαντικότητά τους ουδόλως ενδιαφέρουν τον κ. πρωθυπουργό. Οι υπουργοί και ολόκληρος ο κυβερνητικός μηχανισμός, απλώς συντονίζονται. Αρκούνται στο να φαίνεται κάτι σπουδαίο χωρίς να είναι. Πρόσφατο παράδειγμα, η ανέμελη αναφορά του πρωθυπουργού στα γλυπτά του Παρθενώνα και η αναγγελία δανεισμού τους από το Βρετανικό Μουσείο. Τι ωραίο θέμα! Ποιος θα έχει αντίρρηση. Όλοι δεν θέλουμε να επιστρέψουν στον φυσικό τους χώρο; Υπέροχη επικοινωνιακή ιδέα πραγματικά. Βεβαίως, δεν τον ενδιέφερε να ξεκαθαρίσει πως για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει η Ελλάδα να αναγνωρίσει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει την ιδιοκτησία των γλυπτών. Αυτή ακριβώς είναι η ουσία η οποία ουδόλως τον ενδιαφέρει. Αυτός νοιάζεται μόνο για την επικοινωνία. Και από κοντά η υπουργός Πολιτισμού να απαντά «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε», και -ω της ατυχίας!- να παρεμβαίνει η εκπρόσωπος του Βρετανικού Μουσείου…

Continue Reading Δεξιά επικοινωνία άνευ ουσίας

Πρωτοπορία ουσίας ή του συρμού; (ΑΥΓΗ 16.12.2017)

Του Πάνου Σκουρολιάκου* Οι εποχές που περνούν αφήνουν πίσω τη μυρωδιά και την προίκα τους. Στους χώρους των τεχνών ό,τι μένει, και πιθανόν να θεωρείται ή και να είναι παλιό πια, κάποτε ήταν νέο, ενδιαφέρον και ίσως ήταν και πρωτοποριακό. Άλλα από αυτά που μας κατέλειπε το παρελθόν ήταν δυνατά πρωτοποριακά εγχειρήματα και άντεξαν στον χρόνο και άλλα ήταν ρηχά και χωρίς σημασία, που χρησιμοποιήθηκαν για φθηνό εντυπωσιασμό, από αμηχανία ή και από άγνοια. Στην εποχή μας, όσον αφορά το θέατρο, νομίζω πως η παγκόσμια αλλά και η ελληνική σκηνή που θέλουν να προτείνουν το νέο δοκιμάζουν πολλούς τρόπους. Ένα νεωτερικό στοιχείο που το συναντά κανείς παντού είναι η χρησιμοποίηση της εικόνας ως στοιχείο - ταμπού στις παραστάσεις. Η τηλεοπτική παντοκρατορία επέβαλε την εικόνα ως απόλυτο διαμεσολαβητή για το καθετί. Επιβλήθηκε η εικόνα, ως πανάκεια σχεδόν στο θέατρο, περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο της ιστορίας του. Οι σύγχρονες τεχνολογίες στους φωτισμούς και στον σκηνικό χώρο, συμβάλλουν τα μέγιστα στην εξέλιξη της τάσης αυτής. Το πρόβλημα ανακύπτει από τη στιγμή που η εικόνα, το «θεατρικό ενσταντανέ», δεν συμμετέχει οργανικά στην παράσταση για να υποστηρίξει τη σκηνοθετική γραμμή και το νόημα του έργου, αλλά επιβάλλεται ως κάτι όμορφο αισθητικά και αυτόνομο, σε…

Continue Reading Πρωτοπορία ουσίας ή του συρμού; (ΑΥΓΗ 16.12.2017)