Του Πάνου Σκουρολιάκου* Πανάρχαια είναι η ανάγκη του ανθρώπου να αποκρύψει στοιχεία του χαρακτήρα ή της προσωπικότητάς του προβάλλοντας ταυτόχρονα κάποια άλλα χαρακτηριστικά που δεν είναι δικά του. Εργαλείο γι’ αυτήν τη μεταμόρφωση του ανθρώπου σε κάτι άλλο, σε κάτι που θα ήθελε να είναι, σε κάτι που φοβάται και για να το ξορκίσει το «φορά», το «υποδύεται», είναι η μάσκα. Συντροφεύει την ανθρώπινη ύπαρξη στα καλά και τα δύσκολα, από το λυκαυγές του ανθρώπινου πολιτισμού. Φοβάται τα ζώα και γι’ αυτό χρησιμοποιεί τα κεφάλια τους και τις προβιές τους ώστε να τα αντιμετωπίσει. Τη δική τους δυναμική έχουν οι πολεμικές μάσκες, ενώ οι νεκρικές στην αρχαία Αίγυπτο και στην αρχαία Ελλάδα κρύβουν το νεκρό πρόσωπο, συμμετέχοντας στη λατρεία των νεκρών προγόνων. Ακόμα, από τα πρώτα βήματα του πολιτισμού συνυπάρχουν οι γονιμικές μάσκες μαζί με εκείνες που δηλώνουν κοινωνική θέση. Στην Αφρική, η μάσκα παίζει σημαντικό ρόλο σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, με εκείνες που συνοδεύουν τις τελετές ενηλικίωσης να κυριαρχούν. Το είδος της μάσκας που έφτασε ως εμάς με συνεχή παρουσία δια μέσου των αιώνων είναι η θεατρική μάσκα. Για την παρουσίαση του αρχαίου δράματος, με το δεδομένο ότι οι ηθοποιοί έπαιζαν περισσότερους του ενός ρόλους, αλλά…