Του Πάνου Σκουρολιάκου * Στη μακραίωνη πορεία τους οι λαοί και, ο δικός μας ιδιαίτερα, εμπνεύσθηκαν και αντιμετώπισαν τις δύσκολες φάσεις της διαδρομής τους από εκείνο το έντεχνο απόσταγμα σοφίας και ομορφιάς, ντύνοντας το με τα χρώματα της ψυχής τους, απέναντι σε επώδυνες περιστάσεις και καταστάσεις Να μιλήσουμε, λοιπόν, για θέματα πολιτισμού εν όψει της πιο σκληρής διαπραγμάτευσης από ενάρξεως κρίσης και Μνημονίων. Και για να εξηγούμαστε, οι πιο δύσκολες διαπραγματεύσεις είναι εκείνες όπου ο απέναντι δεν έχει πολλά περιθώρια χρόνου και ελιγμών. Τότε είναι που γίνεται απόλυτα αδίστακτος. Όμως και ο άλλος διαπραγματευόμενος, με την πλάτη στον τοίχο και έχοντας διανύσει μια έρημο και ζούγκλα μαζί, που έχει πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου, συνεχίζει να παλεύει με νύχια και με δόντια. Ξέρει πως έχει μέχρι τώρα κερδίσει με απώλειες και με οδυνηρές επιλογές. Αλλά έχει κερδίσει. Είναι εδώ και, είναι όρθιος, για να τους αντιμετωπίσει μέχρι την οριστική απομάκρυνση από αυτόν τον τελευταίο επικίνδυνο «κάβο» όπως συνηθίζουμε να λέμε. Τότε, δηλαδή τώρα, είναι που έχει ανάγκη την έννοια του πολιτισμού. Τέτοιες ώρες είναι που μπορεί να αντλήσει κουράγιο και δύναμη από τα αγαθά του. Δεν εννοώ βέβαια πως θα διαβάσει ένα ποίημα και αυτομάτως θα λυθούν…