Του Πάνου Σκουρολιάκου* Δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα ο δρόμος μιας κυβέρνησης που επιχειρεί να κάνει τομή στα συνήθη κρατούντα ήθη διακυβέρνησης ενός τόπου. Όταν μάλιστα μια τέτοια κυβέρνηση έχει ως κύριο κορμό ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, τα πράγματα δυσκολεύουν πάρα πολύ. Η παραπληροφόρηση και το ψέμα οργιάζουν. Φήμες επί φημών και χοντράδες επί χοντράδων που σύντομα αποδεικνύονται έωλες, προλαβαίνουν ωστόσο να κάνουν τη δουλειά τους. Να υποσκάψουν όσο τους αναλογεί την εικόνα και το έργο της κυβέρνησης. Στον χώρο του πολιτισμού, υπάρχει πολλή δουλειά. Ως ένας χώρος όπου κυριαρχεί το προσωπικό στοιχείο, η προβολή, ο ανταγωνισμός και η ανασφάλεια, τα λογής συμφέροντα βρίσκουν εύφορο έδαφος να ανθίσουν και να θεριέψουν την διαπλοκή. Οι ημέτεροι των ημετέρων αποτελούν πάγια κατάσταση. Έχω βαρεθεί να ακούω διευθυντές θεάτρων ή διαφόρων πολιτιστικών οργανισμών ανερυθρίαστα να διακινούν σε υφισταμένους, δημοσιογράφους και εν γένει σινάφι πως: «εγώ θα είμαι εδώ για πάντα» ή «θα είμαι εδώ και με τον επόμενο υπουργό και με την επόμενη κυβέρνηση». Τόσο καλά πιστεύουν πως τα έχουν τακτοποιήσει! Όταν όμως έρχεται η ώρα της αποχώρησης αισθάνονται αδύναμοι και τότε καταφεύγουν στην βοήθεια ισχυρών με τους οποίους έχουν σχέσεις, στα φιλικά τους Μέσα Επικοινωνίας, στους συνεργάτες τους που είχαν ευεργετήσει.…