Σε καιρούς διαζυγίων ας μιλήσουμε για γάμους λοιπόν. Κι ας επικεντρωθούμε στην τελετή, μια κι αυτή είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής του ανθρώπου. Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας η γαμήλια τελετή κατείχε πρωτεύουσα θέση στις χαρές του βίου. Οργανώθηκε σε δρώμενα με μακραίωνη πορεία, που εμπλουτίζονταν με νέα στοιχεία καθώς τα χρόνια περνούσαν. Δρώμενα που παραπέμπουν σε θεατρική κατασκευή. Εδώ η νύφη, ο γαμπρός, οι γονείς, ο κοινωνικός περίγυρος αναλαμβάνουν συγκεκριμένους ρόλους, τους οποίους παίζουν με παιδικό αυθορμητισμό, αλλά και με τον σεβασμό και τη σοβαρότητα που ταιριάζει στα «πατροπαράδοτα». Στην αρχαία Αθήνα γάμοι γίνονταν όλον τον χρόνο. Όμως κάποιες εποχές ήταν πιο δημοφιλείς για την τέλεσή τους. Ο Ησίοδος επικεντρώνει ως καταλληλότερη την τέταρτη μέρα του μήνα, χωρίς να ξεκαθαρίζει αν εννοεί την τέταρτη από την αρχή ή το τέλος. Η ημέρα όπου υπάρχει πανσέληνος είναι καταλληλότερη για άλλους. Γι’ αυτό και στην «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» ο Ευριπίδης βάζει να απαντά ο Αγαμέμνονας στο ερώτημα της Κλυταιμνίστρας για το πότε θα γίνει ο γάμος: «Όταν συμπληρωθεί ο κύκλος της σελήνης». Με θυσίες στους θεούς ξεκινούσαν οι γάμοι στην Αθήνα του Χρυσού Αιώνα. Τις ονόμαζαν «προτέλεια γάμων», τις πρόσφερε ο πατέρας της νύφης και λάβαιναν…