Το μεγάλο εθνικό θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών έφερε στον δημόσιο βίο πολλά δακρυγόνα. Εκείνα που εκτόξευσαν οι δυνάμεις ασφαλείας στους επίδοξους εισβολείς στο ελληνικό Κοινοβούλιο και εκείνα τα «λεκτικά δακρυγόνα» που εκτόξευσαν οι διαφωνούντες με τη συμφωνία προς όσους την υποστήριζαν. Τον τόνο, βεβαίως, της ρίψης των δακρυγόνων της εθνικοφροσύνης έδωσαν η άκρα Δεξιά και το ναζιστικό κόμμα εντός της Βουλής. Τη νομιμοποίησή τους όμως εντός και εκτός Κοινοβουλίου παρείχαν μεγαλόψυχα η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Toυ Πάνου Σκουρολιάκου* Τα δύο αυτά κόμματα, εντελώς γυμνά από πραγματικά επιχειρήματα, δεν τόλμησαν να προχωρήσουν στην επίτευξη συμφωνίας όταν κυβερνούσαν. Είχαν καταλήξει σε διπλό όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό αλλά και σε μια σειρά από προαπαιτούμενα. Σε αυτά ακριβώς τα προαπαιτούμενα βασίστηκε η κυβέρνηση για τη συμφωνία των Πρεσπών. Σε μια σειρά από θέματα, μάλιστα, πήγε ακόμα πιο πέρα, υπερκαλύπτοντας τις ελληνικές θέσεις. Είναι σαφές ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατά βάθος στηρίζουν τη συμφωνία. Απουσιάζει όμως η γενναιότητα ώστε να αναλάβουν δημοσίως την ευθύνη τους. Πρωτεύει σαφώς το μικροκομματικό τους συμφέρον. Με την αντίθεσή τους επιχειρούν να πετύχουν το περίφημο «φύγετε τώρα» που απευθύνουν προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και επαναλαμβάνουν σχεδόν καθημερινά από την επομένη των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015.…