Από εκείνο το μακρινό 1545, όταν υπογράφεται το πρώτο συμβόλαιο που διασφαλίζει τα δικαιώματα και καταγράφει τις υποχρεώσεις των ηθοποιών, έως σήμερα οι ηθοποιοί αγωνίζονται για όσα δικαιούνται Για κάποια επαγγέλματα η επ’ αμοιβή άσκησή τους θεσμοθετήθηκε αρκετά νωρίς. Η εποχή που ο καθένας μαστόρευε για τα του οίκου του ή για την ομάδα έδωσε τη θέση της σε επαγγελματίες κάθε είδους. Όσον αφορά την αρχαία Ελλάδα, μας πληροφορεί ο Αριστοφάνης στους «Όρνιθες» πως «ξημερώματα ξεκινούν για τη δουλειά ο σιδηρουργός, ο μυλωνάς, ο βυρσοδέψης, ο τσαγκάρης, ο κεραμοποιός». Εδώ ο μέγιστος κωμικός ποιητής της αρχαιότητας δεν αναφέρει τίποτα για τους επαγγελματίες ηθοποιούς. Γιατί υπήρχαν από τότε ηθοποιοί που κέρδιζαν τα προς το ζην ασκώντας την τέχνη τους. Βεβαίως το επάγγελμα ασκούνταν καιρού επιτρέποντος. Μεγάλη ήταν η θεατρική δραστηριότητα κατά τα Μεγάλα Διονύσια, όπου διεξήγοντο και οι Δραματικοί Αγώνες. Θα λέγαμε λοιπόν πως οι θεατρίνοι στην αρχαία Αθήνα ήσαν κυρίως «φεστιβαλικοί» ηθοποιοί. Ανάμεσά τους υπήρχαν και «φίρμες». Η αμοιβή ενός πρωτοκλασάτου ηθοποιού για τη συμμετοχή του σε παράσταση που έπαιρνε μέρος στους Αγώνες ήταν αυτή που έπρεπε να καταβάλει κανείς για να αγοράσει μια τριήρη! Στον ελλαδικό χώρο, με την επικράτηση των Ρωμαίων και αργότερα επί Βυζαντίου, η θεατρική δραστηριότητα…