Του Πάνου Σκουρολιάκου* Η φροντίδα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, η συγκέντρωση των εργασιών σημαντικών επιστημόνων από όλον τον κόσμο και η αξιοποίηση τους δεν μας συνδέουν απλώς με το παρελθόν μας. Μας εκτινάσσουν στο μέλλον που ονειρευόμαστε. Ένα μέλλον πιο φωτεινό και πιο δημιουργικό από το πρόσφατο τουλάχιστον παρελθόν. Δικαίως υπερηφανευόμαστε, πως η Ελλάδα είναι ο γενέθλιος τόπος του θεάτρου. Πως παντού στον τόπο μας υπάρχει ένα αρχαίο θέατρο που υποδηλώνει πως το θεατρικό γεγονός ήταν εδώ και χιλιετίες παρόν και πως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι αντιμετώπιζαν το θέατρο όχι μόνον σαν πολιτιστικό γεγονός, αλλά ταυτόχρονα και σαν πολιτικό και εν τέλει κοινωνικό. Μέγιστη προσφορά στην ανθρωπότητα, τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων μας, τραγικών και κωμικών που έφθασαν ώς τις μέρες μας περνώντας ωκεανούς ιστορικών φάσεων με διωγμούς, δυσκολίες αλλά και αναγνώριση του μεγέθους τους. Η συντεχνία του θεάτρου στον τόπο μας αφιερώθηκε στη σκηνική απόδοση των έργων αυτών δημιουργώντας σχολές και συγκροτώντας ένα σπουδαίο υλικό από αυτήν την πρακτική «εμμονή» περί το Αρχαίο Δράμα. Συναντάμε παραστάσεις τραγωδίας στα ελληνικά πριν και από τη δημιουργία του νεότερου Ελληνικού κράτους. Ενώ λοιπόν συγκεντρώσαμε σπουδαίο παραστασιακό υλικό, καθυστερήσαμε τη θεωρητική φροντίδα γύρω από την αναβίωση του Αρχαίου Δράματος. Ευθύνεται γι’ αυτό και…