Ο αθηναϊκός λοιμός στον «Οιδίποδα Τύρανο»
Ο λοιμός που ξέσπασε στην αρχαία Αθήνα το 430 π.Χ. αναστάτωσε την πόλη - κράτος και έφτασε ως εμάς μέσα από το Β' βιβλίο της Ιστορίας του Θουκυδίδη. Εκεί υπήρχε η «ψυχρή» αποτύπωση των γεγονότων, όπου αναφέρονται η συμπτωματολογία της νόσου, η αντιμετώπισή της, τα φαινόμενα δεισιδαιμονίας και υστερίας που εκδηλώθηκαν και εντέλει το αποτύπωμα που άφησε στην κοινωνία της Αθήνας εκείνη η «πανδημία». Πληροφορούμαστε από τον Θουκυδίδη πως οι γιατροί της πόλης έδωσαν μεγάλο αγώνα ενάντια στο κακό. Κατέληξαν να αποτελούν οι ίδιοι εύκολο θύμα του λοιμού και πολλοί να χάσουν τη ζωή τους. Ο Σοφοκλής γράφει τον «Οιδίποδα Τύραννο» το 428, μόλις δύο χρόνια μετά την εκδήλωση του λοιμού. Ο μύθος είναι γνωστός. Μαθαίνοντας ο Λάιος, βασιλιάς της Θήβας, πως σύμφωνα με χρησμό του μαντείου των Δελφών το παιδί του, που θα γεννιόταν από τη γυναίκα του Ιοκάστη, κάποια στιγμή θα τον σκότωνε και θα παντρευόταν τη μητέρα του, το απομακρύνει με διαταγή να εγκαταλειφθεί στον Κιθαιρώνα. Παρά τη βασιλική εντολή, ένας βοσκός αναλαμβάνει τη φροντίδα του, το παιδί σώζεται και η προφητεία σε βάθος χρόνου εκπληρώνεται. Εκείνο το έκθετο παιδί με τα τραυματισμένα πόδια βασιλεύει στη Θήβα μέσα σε παντελή άγνοια για την καταγωγή του, ως Οιδίπους,…