Τι υποστήριξαν; Κατ’ αρχάς πως δεν φταίει η κυβέρνηση, αλλά οι οδηγοί που δεν φορούσαν αλυσίδες στα λάστιχά τους πρωί-πρωί, κι ας μην χιόνιζε.
Δεν έχει σημασία αν αποτύχεις εκεί που πρέπει να πετύχεις. Αρκεί να έχεις διαχειριστεί σωστά επικοινωνιακά το πριν και το μετά. Αυτή πιστεύω ότι είναι η θέση της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τα πεπραγμένα και την πορεία της. Να γίνω πιο σαφής. Πληροφορείται η κυβέρνηση ότι εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος και σε ορισμένα χρονικά όρια κακοκαιρία θα ενσκήψει στη χώρα. Μάλιστα δίνονται λεπτομερέστατα μήκη και πλάτη. Γνωρίζει λοιπόν την υφή, τη δύναμη και το τοπίο επηρεασμού του ακραίου καιρικού φαινομένου που κάποιοι ονόμασαν «Ελπίδα». Ας δούμε τις επιδόσεις της λοιπόν σε τρία θέματα.
Θέμα πρώτο: Η προετοιμασία
Έχει την ψευδαίσθηση η κυβέρνηση πως θα το αντιμετωπίσει. Βεβαίως, με βάση τα επιτελικά της σχέδια επί χάρτου έκανε τα απαραίτητα γυμνάσια. Εκεί, με το χιόνι ανύπαρκτο, πραγματικά μεγαλούργησε. Νίκησε κατά κράτος! Αυτό το μέρος ήταν άλλωστε και το πρώτο κρίσιμο τεστ για την επικοινωνιακή διαχείριση της υποτιθέμενης ετοιμότητάς της. Καθηλωθήκαμε στους τηλεοπτικούς δέκτες μας απολαμβάνοντας περίτεχνα πλάνα με τα εκχιονιστικά μηχανήματα παρατεταγμένα να αναβοσβήνουν απειλητικά τους πολύχρωμους φάρους τους και μπροστά τους παρατεταγμένοι οι εργαζόμενοι, με προεξάρχοντα τον στρατηγό Πατούλη. Οι ρεπόρτερ μετέδιδαν στο κοινό τον ενθουσιασμό τους στη θέα όλου αυτού του ατσαλένιου στρατού μηχανών και ανθρώπων. Μετέδιδαν τη σιγουριά ότι τίποτε δεν πρόκειται να τους σταματήσει. Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως έπεισαν ένα μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας. Η πρώτη (επικοινωνιακή) μάχη είχε δοθεί και είχε μάλιστα κερδηθεί κατά κράτος.
Θέμα δεύτερο: Η πραγματικότητα
Έλα όμως που, μεθυσμένοι από αυτή την πρώτη επιτυχία, ξεχάστηκαν, τσουγκρίζοντας πιθανόν τα ποτήρια, συγχαίροντας ο ένας τον άλλον. Κάτι που κάνουν συχνά και δημόσια άλλωστε. Σε κλίμα αυτοϊκανοποίησης και πιθανόν ευωχίας δεν κοίταζαν έστω από τα παράθυρα να δουν τι καιρό κάνει εκεί έξω. Όταν κάποιος από αυτούς έριξε μια φευγαλέα ματιά, αντίκρισε το λευκό του χιονιού να έχει σκεπάσει τα πάντα. Όχι σαν παιδικό παραμύθι, αλλά σαν εφιάλτης. Μεσογείων, Κατεχάκη, Μαραθώνος, κεντρικές συνοικίες των Αθηνών και βέβαια η Εύβοια, η ανατολική Αττική και οι Κυκλάδες, όπως με κάθε λεπτομέρεια είχαν προειδοποιήσει οι μετεωρολόγοι, είχαν μετατραπεί σε απροσπέλαστες περιοχές για πεζούς και εποχούμενους. Η «Ελπίδα» τους είχε προλάβει. Κοίταζαν έξω, έπαιρναν εικόνες από τους τηλεοπτικούς σταθμούς που είχαν φτάσει ήδη στα σημεία με το πρόβλημα και δεν πίστευαν στα μάτια τους. Έτσι όπως ήταν καθισμένοι στις ανατομικές πολυθρόνες του γραφείου τους, με τη θαλπωρή της κεντρικής θέρμανσης του Μεγάρου Μαξίμου, ούτε καν διανοούνταν πως χιλιάδες νοικοκυριά ήταν χωρίς ρεύμα και θα ήταν έτσι για τα επόμενα εικοσιτετράωρα. Στην Αττική Οδό χιλιάδες αυτοκίνητα και πολίτες παρέμεναν εγκλωβισμένοι. Οι συρμοί σταματούσαν και κατέβαζαν τους επιβάτες στο πουθενά. Εκεί έξω ήταν ένα σκηνικό που μόνο σε ταινίες για το τέλος του κόσμου είχαν δει. Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Και τα εκχιονιστικά με τους φάρους; Πού είναι; Γιατί δεν κινήθηκαν; Φαντάζονταν πως τα οχήματα θα κινούνταν αυτοβούλως, μια και στις οδηγίες του πονήματος «Το επιτελικό κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη» πουθενά δεν αναφέρει ποιες ενέργειες απαιτούνται από τις ασκήσεις επί χάρτου προς την πραγματικότητα. Έτσι, έμειναν να απολαμβάνουν το θέαμα.
Θέμα τρίτο: Η διαχείριση
Δεν έκαναν τίποτα στο προηγούμενο μέρος γιατί έπρεπε άμεσα να περάσουν στο τρίτο μέρος. Αυτό της διαχείρισης της καταστροφής. Τι υποστήριξαν; Κατ’ αρχάς πως δεν φταίει η κυβέρνηση, αλλά οι οδηγοί που δεν φορούσαν αλυσίδες στα λάστιχά τους πρωί-πρωί, κι ας μην χιόνιζε. Έπειτα φταίει η Αττική Οδός. Που φταίει. Αλλά όταν ο ιδιώτης αντιμετωπίζει έτσι τους πελάτες του, τους έχει άλλον δέκα και άλλον είκοσι ώρες εγκλωβισμένο χωρίς μια ενημέρωση, χωρίς καμιά φροντίδα, το κράτος τι κάνει; Κοιτάζει απλώς λέγοντας ότι δεν είναι αρμόδιο για την Αττική Οδό; Και, τέλος, σαν κακομαθημένο παιδί η κυβέρνηση μας είπε πως δεν φταίει αυτή, αλλά η καταιγίδα που ήρθε νωρίτερα από το αναμενόμενο! Αλήθεια; Πόσο; Τρία τέταρτα; Μία ώρα;
Είπαν και έκαναν κι άλλα πολλά. Ας μείνουμε σ’ αυτά. Κι αν πρέπει να βαθμολογήσουμε, στο πρώτο θέμα παίρνουν άριστα, στο δεύτερο και τρίτο παίρνουν μηδέν. Πράγμα που σημαίνει ότι κόβονται. Ας έρθουν στην επόμενη εξεταστική, να δούμε τι θα κάνουν.
Α, και όπου «εξεταστική» βλέπε εκλογές.
Πηγή: Η Αυγή