Γράφει ο Πάνος Σκουρολιάκος*     Πριν τον δεύτερο  παγκόσμιο πόλεμο, ένα παιδί   στη λασπωμένη Λάρισα, καταπιάνεται με κατασκευές. Ο πατέρας του είναι επιπλοποιός και ο παππούς του λεβητοποιός.  Γεννιέται,   ανάμεσα σε δύο υλικά που συντροφεύουν τον άνθρωπο χιλιετίες πίσω και   μαθαίνει   την τέχνη των μαστόρων που  τιθασεύουν , δίνουν μορφή και χρησιμότητα στο  ζεστό ξύλο και το ψυχρό  μέταλλο.   Μεγαλώνοντας ο Φιλόλαος Τλούπας, (αδελφός του μετέπειτα σπουδαίου φωτογράφου Τάκη Τλούπα),  παρατηρεί τα αγάλματα στην πόλη του. Κοντά στο σπίτι του, υπάρχει μια προτομή. Νομίζει λοιπόν, ότι άγαλμα, είναι αυτό το μπούστο με το κεφάλι,  κολλημένο σε μία μαρμάρινη κολώνα. Αποφασίζει,  να σπουδάσει γλυπτική και ζωγραφική. Με δάσκαλο τον Απάρτη τελειώνει τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, και ακολουθεί τη μοίρα της γενιάς του.  Ξενιτεύεται στο Παρίσι. Εκεί  θα συναντήσει και άλλους νέους, διωγμένους από την πατρίδα με βία, ως αριστεροί,  ή «εκ των πραγμάτων» από μια πατρίδα λαβωμένη, που δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτα στα παιδιά της.     Κερδίζει τα πρώτα του χρήματα ως δάσκαλος της κεραμοπλαστικής.  Πλάι στο ξύλο και το μέταλλο, προστίθεται και το χώμα. Ο πηλός. Πώς να μην μαγέψει τους γάλλους   ένας έλληνας που ξεκινώντας από τις ρίζες του Ολύμπου τους…