Του Πάνου Σκουρολιάκου* Με την εμφάνιση της η τηλεόραση, αντιμετώπισε ως ανταγωνιστικό μέσο τον κινηματογράφο. Αφού τον υπερκέρασε σε εμπορικότητα ενσωματώνοντας τον σε μεγάλο βαθμό, προχώρησε στην επίθεση προς την έντυπη πληροφόρηση. Τις εφημερίδες. Τις ξεπέρασε και αυτές, επηρεάζοντας τες άλλοτε  ελάχιστα και άλλοτε  καθοριστικά, συνήθως όμως προς το χειρότερο. Πέτυχε η TV, την τηλεοπτική μετάλλαξη των κινηματογραφικών ταινιών, και την κινηματογραφοποίηση του δελτίου ειδήσεων.  Έτσι λοιπόν, η πληροφορία στα δελτία ειδήσεων,  αποκτά υπόσταση μόνον μέσω της εικόνας. Σε αυτά, δεν υπάρχει η άδολη παρουσίαση του γεγονότος. Οργανώνεται μια επιμελημένη κινηματογράφησή του, με αυστηρή σκηνοθεσία που περιλαμβάνει τα κατάλληλα είδη πλάνων (κοντινό, μακρινό κλπ), τις  αποτελεσματικές  γωνίες λήψης,  την  ενδεδειγμένη μουσική υπόκρουση   και βέβαια  την ύπαρξη ενός σεναρίου το οποίο εξυπηρετείται από  τα εργαλεία που προαναφέραμε. Η τηλεοπτικοποίηση των ειδήσεων, υπακούει σε  συγκεκριμένους κανόνες, αναλόγως του είδους της είδησης. Για την εξυπηρέτηση του αστυνομικού ρεπορτάζ για παράδειγμα, αξιοποιούνται οι σπουδαιότερες  παρακαταθήκες αστυνομικών ταινιών, για να εμπνεύσουν την κατάλληλη δραματική εκφώνηση της είδησης, την μουσική επένδυση, τα συνήθως  άσχετα με την συγκεκριμένη είδηση πλάνα  από περιπολικά που ουρλιάζουν μέσα στη νύχτα, εικόνες από τις φυλακές, αίμα στους δρόμους, κλπ.  Κατάφερε η τηλεοπτική ενημέρωση να επιβάλει την εικόνα ως μοναδικό και…